Leyle İle Mecnun, çıktığı günden bu yana çok satanlarda ve sanırım rekora koşuyor. Yayınlandığı dönemde izleyicisini ekrana kilitleyen bir diziydi.Bugün dahi sosyal medyada adından söz ettirebiliyor. Karakterlerin her biri ayrı efsaneleşti. Burak Aksak yarattığı karakterlerin bu derece ölümsüz olabileceğini asla tahmin etmemiştir herhalde. 2011 yılında TRT ekranlarında yayınlanmaya başlamıştı. 104. bölümde mecburi bir final yaptı.  

Kitaplardan uyarlanan dizi veya filmlere alışığız aslında. Bir kitap tutuyorsa ve satıyorsa biliyoruz ki o hikaye dizi veya film olarak çıkacak karşımıza. Leyla ile Mecnun ise tam tersi oldu benim için. Okuduğunuz her bir cümle diziyi tekrar tekrar izliyormuşsunuz etkisi yapıyor. O satırlar en küçük ayrıntısına kadar gözünüzde canlanıyor. Benim gibi Leyla İle Mecnun dizi müziklerini açarak okuyorsanız birde, kendinizi kaptırmamanız mümkün değil.  

Leyla İle Mecnun insanların ya çok sevdiği, yada hiç tahammül edemediği dizilerden biri. Ben ise ara ara izlemiş ama düzenli olarak izlememiştim. Dizinin bitimine yakın bölümlerin tamamını internetten izledim. Tabi ki bir sonraki bölüm neler olacak acaba duygusunu yaşamadan çok kısa zamanda izlemiş oldum. Geç gelen hayranlığım da bu şekilde başladı.

 Aynı karakterler, bambaşka bir hikaye var bu defa. Hikaye Mecnun'un diliyle anlatılıyor.  ''Çay Erdal Bakkal'da içilir.'' diyerek reklamını yapmaktan asla vazgeçmeyen Erdal Bakkal, siyah deri ceketini sırtından çıkartmayan mahallenin hırsızı Yavuz ve Zeynep, bizden biri olduklarını hep hissettiren Baba İskender ve Anne Pakize, Ak sakallı dede yine yalnız bırakmıyor Mecnun'u, İsmail Abi  var birde. Benim büyük büyük dedem diye başlayan o hikayelerle birlikte. İsmail Abi'nin gen haritası olmazsa olmaz sonuçta. Birde belki bu defa o gemi gelmiştir kim bilir diye bekliyorsunuz elbette.  Leyla İle Mecnun ve her şeyin üzerinde tuttukları sevgileri ise en güzel yanı. Anlayacağınız her şey tamda bıraktığınız gibi. Farklı zamanda farklı bir hikaye sadece. Burak Aksak'ın dizi için düşündüğü final buymuş aslında. Diğer yandan kitap burada bitmeyecek galiba. Birçok finali kaldırabilecek bir hikaye sonuçta Leyla ile Mecnun. 

Kitabın konusu hakkında diyecek çok bir şey yok. Birçoğunuz diziyi izlemiştir. İzlemeyenler azda olsa bir bilgiye sahiptir zaten.

Kitap mı dizi mi deseniz... Kesinlikle dizi cevabını veririm. 104 bölümlük bir diziye 105. bölüm eklenmiş gibi hissediyorum çünkü. Sıkıştırılmış, bastırılmak zorunda kalmış bir hikaye. Kısacası diziyi izleyenlerin keyifle okuyabileceği bir kitap olmuş. İzlemeyenler ise izlesin ve öyle okusun bence.

''Hevesini ağzına sokup, kursağına kadar ittirenlere inat: VAZGEÇME''

''Ben Mecnun Çınar. Ve sürekli yanlış tercihler yaparım. Sorumluluk sahibi her insanın yapacağı gibi sorunlarla yüzleşip, hatalarından ders alarak durumu düzeltmeye çalışmak bana göre değil. Çünkü düzeltmeye çalışmak bana göre değil. Çünkü düzeltmeye çalışırken iyice bozarım. Bu hayatta bir gerçek var ki, herkes hata yapar. Ama ihale her seferinde bana kalır. İyisi mi sessizce beklemek. Benim de sorunlarla başa çıkma yöntemim bu işte.''

''Şu fersiz sokak lambalarının, gökyüzünde tabak gibi asılı kalmış dolunayın bile aydınlatmaya yetmediği uzun ince sokakları sen aydınlattın Leyla.''

''Aşk acısı çekenleri, kahrından ölenleri, sevip de söyleyemeyenleri, vakitsiz terk edilenleri hep bir araya toplamak ve onlara dönüp şöyle demen istiyorum: Ahahahahahahahahahahahaha! Ben Leyla'ya kavuştuuum, ben Leyla'ya kavuştuuum lalla lalla laa laa!''

Burak Aksak çok başarılı bir şekilde kaleme almış hikayeyi. Dizinin hissettirdiklerinden eksik bir yanı olmadığını rahatlıkla söyleyebilmek çok güzel. Diyalogları okurken dizideki tadı tekrar tekrar hatırlıyorsunuz. Leyla İle Mecnun fanları bu kitabı mutlaka okumalı. Eminim okurken diziyi yeniden izlemiş gibi olacaksınız. Final ise biraz acıklı. Çok güldüren ve bir o kadarda üzen bir Leyla İle Mecnun. Beklendiği gibi ani duygu geçişleriyle dolu. Başka bir kitap ve belki başka bir son beklemeye başladım bile. Bu hikayeye birçok farklı son yazılabilir, yazılmalı.

Sonuç olarak Mecnun düştü yine çöllere...

Tezgâh dergisine nisan ayı sayısıyla başlamıştım. Mayıs ayı 5. sayısında elimde şu anda. Dolu dolu bir dergi. Çizimlerini, karikatürlerini çok beğeniyorum.

İçeriğinin beklentimi karşıladığını söylemiştim nisan ayı sayısında. Mayıs ayı sayısı da aynı şekilde beklentimi karşıladı. Geçen ay Nikola Tesla ve Oğuz Atay vardı. Cemal Süreya, Nazım Hikmet ve Sait Faik Abasıyanık kitap ayraçlarıyla birlikte gelmişti. Birde Bülbül ile Gül ve Kızıl Ölümün Maskesi cep öyküleriyle birlikte gelmişti.

Mayıs sayısında ise Kafka ve Milena var. Ana tema mektuplar. İlk sayfalarda Kafka ve Milena'nın hayatları konu alınıyor. Sonrasında Milena'ya Mektuplar eserinden alıntılara yer veriliyor. Röportajlar, biyografiler, çizgi romanlar, makaleler, köşe yazarları, sinema anıları, bir kitap bir yazar köşesi gibi bölümler yer alıyor.  Kew Bahçeleri cep öyküsüyle geliyor bu sayısı. Edip Cansever, Orhan Veli Kanık, Turgut Uyar görsellerinin bulunduğu ayraçları var birde. Sunay Akın, Atilla Atalay, Oğuzhan Uğur gibi sevdiğim isimlerle karşılaşmak ise ayrı güzel.

 Her satırını keyifle okudum. Sizlerinde okumasını isteyebileceğim dergilerden biri Tezgâh.💕

Marslı'nın yazarı Andy Weir'dan yeni bir kitap Artemis. Yazarın ilk kitabı Marslı. Marslı ile ilgili çok güzel yorumlar okumuştum. Filmini izledim ama kitabını okumadım. Kitabını okumadan filmi izlediğim için belki kitaba karşı olan ilgimi kaybettim. Artemis çıkınca film olmadan okumak istedim. Özellikle çıktığı ilk günlerde çok sık karşıma çıktı ve iyi ki okumuşum diyorum şimdi.

''Seni dünyaya hazırlamaya çalıştım. Sana hiç yumuşak davranmadım çünkü dünya da sana yumuşak davranmayacaktı ve ben hazır olmanı istiyordum. Arada sırada kavga da ettiğimiz oldu - bana kavga etmeyen bir ebeveynle çocuk göstermezsin. Ve hayatının farklı olmasını dilediğim kısımları da yok değil. Ama bütününe bakınca, güçlü, kendi başının çaresine bakabilen bir kadın oldun ve seninle çok gurur duyuyorum. Ve bu manayla da seni yetiştirdiğim için kendimle gurur duyuyorum.''

''Artemis'e gelmek masraflı, burada yaşamak da acayip pahalıdır. Ama sadece zengin turistler ve eksantrik milyarderlerden oluşan bir şehir olmaz. İşçi sınıfına da ihtiyaç var. III.J.Parababası Zenginpiç'in kendi tuvaletini temizlemesini beklemiyorsunuz herhalde, değil mi?''

''Bana kalırsa buradaki en güzel şey Artemis'in kendisiydi. Şehir güneş ışığının altında bir avuç metal meme gibi parlıyordu. Ne var? Şair miyim ben? Memeye benziyorlar işte.''

''Çok az insan babalarının onları ne kadar sevdiğinin ölçümünü yapabilir. Ama ben yaptım. Bu iş kırk beş dakika sürmeliydi ama babam bunun üzerine üç buçuk saat çalıştı. Benim babam beni her şeyden yüzde 336 daha çok seviyordu.''

Yeni bir kitapta görüşmek üzere...

Yıllar Sonra, geçtiğimiz haftalarda elime ulaştı. Yazar Hasan Karataş ile tanışmamın ardından çok daha anlamlı bir başlangıç yaptığım kitaplardan oldu. Uzun yıllar aynı şehirde yaşamışız, kitapta o günlerden izler bulacağımı söylemişti. Dediği gibi oldu.

''Bir yüreğe dokunun, onu hissedin, onun atışını duyun, onun çabasını görün ve siz de hayal kurun. O hayale ulaşmak için kocaman değil, minik adımlar atın, bir gün mesafeler bitecek, sizin kararlılığının her şeyi aşıp sizi hayalinize ulaştıracaktır.''

''Bu deniz bu güneş Çekiyor içine sanki İçim bir hoş Eski bir dost, Bir tanıdık sanki Yıllar önce ayrılıp Ait olduğum yerdeyim sanki.''

''Zaman işliyor saat gibi tik tak. Düşüyor yine zamanı dolan bir yaprak. Her şey muntazam, her şey tastamam. İşliyor her şey saat gibi tik tak ve anlıyorum ki bize bir şeyler anlatıyor düşen her yaprak. Anlıyorum ki şu eşsiz sanat, geçen her saat, beni ruhumun zirvesine götüren bir nasihat.''

İçten, akıcı ve edebi bir dil ile yazılmış. Hüzün, mutluluk, umut, ayrılık, acı, aşk gibi hayatın içindeki bir çok duyguyu hissediyorsunuz. Şiir ve deneme türünün birlikte sunulmasını ayrıca sevdim.

Bu kitapla birlikte fark ettim ki uzun zamandır şiir kitabı okumuyormuşum. Blogumda yer verdiğim tek bir şiir kitabının olmamasına ne demeli bilemiyorum. Kısa boşluklarda bir iki sayfa okuyarak bitirmek zorunda kalacak kadar yoğun bir hafta geçirdiğim bir dönemdeyim. Bu nedenle bir haftaya yayarak yavaş yavaş, büyük bir zevkle okudum. Umarım devamı gelir.

Yeni bir kitapta görüşmek üzere...

Kopmayan Bağlar, Mert ve Filiz karakterinin anlatıldığı tam bir aşk romanı. Mert ve Filiz aynı üniversitede okuyan iki genç ve her gün yaptıkları tren yolculukları sırasında tanışıyorlar. Kısa sürede birbirleriyle çok şey paylaşıyorlar ve arkadaşlıkları aşka dönüşüyorum. Mert daha muhafazakar bir ailede büyüyor, konu din olduğunda çok fazla sorgulamadan, ailesinden gelen alışkanlıkları sürdürüyor. Filiz ise sürekli sorguluyor, düşüncelerini çekinmeden ortaya koyabiliyor. Mert ve Filiz farklı düşüncelere sahip olsa da birbirlerini yargılamadan, söylemek istedikleri şeyleri tüm açıklıklarıyla ortaya koyma cesaretini gösteriyorlar. Öncelikle din üzerinden gidiyor hikaye, sonra farklı toplumsal sorunlara değiniliyor. Birbirleriyle olan diyalogların çoğu bu tren yolculuklarında geçiyor.

Kitap Mert'in tarafından ele alınıyor. Tüm hikaye onun dilinden, onun düşünceleriyle aktarılıyor. Bu nedenle Mert'in aşkı, duyguları ve Filiz'in yanında olma çabası daha fazla ön plana çıkıyor. Hisleri doruk noktasına çıkmış bir karakteri okuyorsunuz. Filiz'in düşüncelerine ise birbirleriyle olan diyaloglarda yer veriliyor. Yazarın anlatımı ise gayet akıcıydı. Özellikle diyalogları çok başarılı buldum. Hikayenin ise biraz zayıf kaldığını düşünüyorum yanında. Daha farklı bir akış bekledim açıkçası ama olmadı.

Yazar Mustafa Ay ve Penhar Yayınevi hakkında hiç bir bilgim olmadan başladım bu kitaba. Sanırım yeni bir yayın evi. Birçok yayınevi kitap kapaklarında hazır görseller kullanıyor. Böylece hikayeden çok farklı kitap kapakları çıkıyor ortaya ve hiç kaliteli durmuyor. Bu kitap kapağını, iç ve dış tasarımını çok sevdim ben. Kapak tasarımının hikayeyi yansıttığını düşünüyorum.

''Açık denizlerin soğuğunda kaybolmuş bir gemi gibi onca yıl hissizce gezindiğimi, şimdi ise bir elin uzanmış beni kalbimden bir anda yakaladığını, bana hayat verdiğini hissediyordum.''

''Dünyada anlaşılmadan bir başına yaratılmış yine hiç anlaşılmadan bir başına ölüp gidecek bir varlık gibi ölünceye kadar yaşamanın ağırlığını ilk kez tüm varlığıyla hissediyordum, çünkü Filiz beni bu ağırlığı duymaktan kurtarmıştı. Belki o ağırlık hep oradaydı, yerli yerindeydi ve orada kalacaktı, ama eskisi gibi ağır gelmiyordu bana artık.''

Yeni bir kitapta görüşmek üzere..

Ahmet Ümit, okuma alışkanlığı kazanmamda çok etkisi olan yazarlardan. Birçok kitabını okudum, okumaya devam ediyorum. Geçtiğimiz aylarda Elveda Güzel Vatanım adlı romanını okumuştum ve blogumda yer vermiştim. Özellikle yakın tarihe ilgi duyanların severek okuyabileceği bir romandı. Benim de en sevdiklerimden oldu. İstanbul Hatırası, Patasana, Beyoğlu'nun En Güzel Abisi, Aşk Köpekliktir, Kar Kokusu ve Şeytan Ayrıntıda Gizlidir kitapları okuduğum ve blogumda paylaştığım diğer kitapları.

Kırlangıç Çığlığı, Ahmet Ümit'in son kitabı ve benim de çıkacağı haberini aldığımdan beri heyecanla beklediğim kitaplardan. Özellikle Başkomser Nevzat ve ekibinin olması beni daha çok heyecanlandırmıştı. Başkomser Nevzat'ın olmadığı bir Ahmet Ümit kitabı hep biraz eksik kalıyormuş bir kez daha anladım. Ali, Zeynep, Evgenia, Janti Cemal var birde. Bazı kitap karakterleriyle arasında bir bağ kuruyor insan. İşte benim için bu karakter Başkomser Nevzat oluyor.

KIRLANGIÇ ÇIĞLIĞI KONUSU
Çocuk parkına bırakılmış bir ceset ile başlıyor roman. Nevzat Komiser, ekibiyle birlikte bu cinayeti çözmeye çalışıyor. 2012 yılında bir seri katil 12 çocuk tacizcisini öldürüyor ve ortadan kayboluyor. Kimse hakkında bilgi edinemiyor. Çocuk parkına bırakılmış bu cesette olduğu gibi beş yıl önce işlenen cinayetlerde de benzerlikler olduğu ortaya çıkıyor. Enseden tek kurşun, kırmızı kadifeden göz bağı, kesilen sağ kulak ve olay yerine bırakılan oyuncak gibi benzer rutinler uygulanıyor ve özellikle 12 rakamı vurgulanıyor. Cesetler oyun parkları, kreşler, çocuk müzeleri gibi yerlere bırakılıyor. Bu seri katil teşkilatta ''Körebe'' lakabıyla tanınıyor. Arkasında asla iz bırakmıyor ve sıradan bir katil olmadığı herkes tarafından biliniyor.
Bu cinayetlerle, Fahhar isimli Suriyeli bir çocuğun öldürülmesi beklenmedik bir şekilde kesişiyor ve olaylar daha karmaşık bir hal alıyor.

''Bir zamanlar bahçelerinde ceviz ağaçlarının boy verdiği köşklerin bulunduğu bu canım semt, artık bir gökdelen tarlasına dönüşmüştü. İşin enteresanı beton, çelik ve plastik yığınından oluşan bu ucube binalara tonlarca para ödenmesiydi. Sadece bu davranış bile, aslında insan denen canlının o kadar da zeki bir mahluk olmadığını gösteriyordu.''

''Bir an onun yerinde olmayı istedim. Hayata siyah ve beyaz olarak bakabilmeyi. Suçluları sadece suçlu, kötüleri sadece kötü olarak görmeyi. Neden böyle bir fenalığa yöneldiklerini düşünmeden yargılamayı, hatta acımasızca mahkum etmeyi.''

''Çıkar için her türlü kötülüğü yapmaya yatkın bir ruha sahiptiler, sonra da kendilerini bağışlarlardı. İnsanın en büyük kepazeliği işte bu bağışlama duygusuydu. Kötülüklerin sürekli tekrar etmesinin nedeni de bu olabilirdi. Kendimizi hoş görmemiz, eninde sonunda inandırıcı bir gerekçe bulmamız. Olmadı, ben aciz bir kulum, her türlü kötülüğü yapabilir, suçu işleyebilirim, ama yaradanıma sığınır, kendimi bağışlatırım ucuzluğu.''

BENİM YORUMUM
Günümüz sorunlarının işlendiği, bir solukta okunacak bir kitap Kırlangıç Çığlığı. Çocuk tacizleri, organ mafyası ve Suriyeli Mülteci sorunu kitabın temel konusu. Çocuk istismarının arttığı son yıllarda, bu suçun nasıl işlendiği ve nasıl engellenebileceği üzerine karakterler üzerinden farklı düşünceler okuyorsunuz.  Bu çocukların tekrar topluma nasıl kazandırılabileceği, çocukların geleceklerinin nasıl etkilendiği, içsel yolculukları, tacizcinin psikolojisi ve tacizin nedenleri hakkında bir çok farklı düşünce kitapta yer alıyor.

Çocuklarının organlarını hayatta kalmak için satan Suriyeli mülteciler var birde. Hayatta kalabilmek uğruna insanların neler yapabileceğini okuyorsunuz ve inanması zor ama her birinin gerçek olduğunu biliyoruz. Lafı hiç dolandırmadan, oldukça sert bir üslupla karşılaşınca, okurken sinirlenmemek, üzülmemek mümkün olmuyor. ''Körebe'' lakaplı seri katile bazen hak vermemek mümkün değil.

400 sayfa boyunca akıcılığından hiç bir şey kaybetmeyen, sürükleyici bir cinayet romanı ve nasıl bittiğini anlamıyorsunuz. İstanbul teması bir çok kitabında olduğu gibi yine var. Yazarın bir çok kitabı tarihten beslenir. Bu kitap için ise bu durum pek geçerli değil ve daha çok polisiye ağırlıklı ilerliyor.

Katilin kim olduğu sorusuna gelirsek asla tam emin olamıyorsunuz. Kitabın son sayfalarına kadar aklınızda bir çok isim olsa da kesin budur demek çok zor. Gizem son sayfalara kadar sürüyor. Son 20-30 sayfa kala belirginleşiyor ve sonunu nasıl bağlayacağını okuyorsunuz.

Ahmet Ümit kitaplarının arasında en çok bu kitap tasarımını sevdim. Kitabın kapak tasarımı romanın bir yansıması gibi ve isminin Kırlangıç Çığlığı olmasının birde hikayesi var.

''Sevinç çığlıkları değil bunlar, acı dolu haykırışlar. Biliyorsun kırlangıçlar göçmen kuşlardır. Çok hızlı uçarlar. İşte o göç sırasında yüzlerce kırlangıç fırtınaya yakalanıp ölürmüş. Göçü başarıyla tamamlayan kırlangıçlar, geldikleri ülkenin sıcak gökyüzünde uçarken, yollarda kaybettikleri arkadaşlarını anımsar acıyla, öfkeyle böyle çığlıklar atarlarmış.''

Son olarak Polisiye dediğimde aklıma gelen ilk Türk yazarlardan biri Ahmet Ümit. Zaten Türkiye'de ilk baskıda 300 bin adet basılan başka kitap olduğunu sanmıyorum. Başkomser Nevzat serisini okumanızı kesinlikle öneririm. Ben zevkle okudum. Umarım sizde keyifle okursunuz.

Yeni bir kitapta görüşmek üzere..

Okuduğum ilk Neil Gaiman kitabım Amerikan Tanrıları olmuştu ve geçtiğimiz günlerde yorumunu blogumda paylaşmıştım. Vadinin Hükümdarı sadece 80 sayfadan oluşan bir öykü kitabı ve ben bu kitabı Amerikan Tanrıları romanıyla birlikte almıştım. Bu iki kitabı alırken daha önce yazarı hiç okumadığım için ikisini alma konusunda pek emin değildim açıkçası. Ancak kısa bir öykü olması nedeniyle ikisini birlikte almak istedim. Aynı zamanda yazarın Kırılgan Şeyler öykü kitabının içinde yer alan öykülerden ve İthaki Yayınları öyküyü ayrı olarak da basmayı tercih etmiş.

Vadinin Hükümdarı, Amerikan Tanrıları kitabındaki Gölge karakterinin Amerika'yı terk ederek dünyayı gezmeye başlaması ve aradan geçen iki yıldan sonra İskoçya'da başına gelenlerin anlatıldığı bir öykü.

Sadece zenginlerin katıldığı bir partide muhafızlık yapması için bir teklif geliyor. Gölge, bu teklifin altında başka bir neden olduğunu bilmeden kabul ediyor. Partinin yapılmasına saatler kala Bay Alice, bin yıldır insanların kazandığı bir savaşın temsilcisi olarak kendisini seçtiklerini söylüyor ve asla kaybetmemesi gereken bu savaşta insanlar için dövüşmesini istiyor. Gölge o canavarı karşısında gördüğünde neden dövüşmesi gerektiğini ve neden kazanması gerektiğini anlamıyor. Oyunu ondan istendiği gibi oynamamayı seçiyor ve iyi, kötü kavramlarını sorguluyor.

Bu kitabı biraz zaman geçtikten sonra okumayı düşünüyordum aslında. Amerikan Tanrıları bittikten hemen sonra okumak bana pek anlamlı gelmiyordu. Ancak sadece 80 sayfa olduğu için dayanamadım ve biraz okuyayım derken kitap bitti. Tanrılar ve Gölge'nin dünyasına kısa bir giriş yapmış oldum bir kez daha. Yine aynı hayal gücü ve üslupla karşılaştım.

Vadinin Hükümdarı bir Amerikan Tanrıları öyküsü olsa da tek başına bir öykü olarak okunabilir. Elbette Amerikan Tanrıları kitabını okuduysanız sizin için farklı anlamlar ifade edecektir. Tek başına bir hikayenin olduğunu da unutmayın. Tam bir devam kitabı değil.

Yeni bir kitapta görüşmek üzere...

Tokyo Gûl okuduğum ilk manga kitabıydı ve geçtiğimiz günlerde bu manga serisinin yorumunu yazmıştım. Buradan ulaşabilirsiniz.

Serinin 3 ciltlik kısmını okumuştum ve etkisi altına yeni yeni girdiğimi düşündüğüm anda ilk 3 cilt bitti. Serinin diğer 3 ciltlik kısmını da aldım ve hemen başladım. Açıkçası ben çok beğendim ve zevk alarak okudum. Çizimleri son derece güzeldi. Özellikle dövüş sahneleri çok başarılıydı. Kötü karakterleri bile sevdirdi bana. Aynı şekilde hikayesi, kurgusu gayet başarılıydı. Özellikle ilk iki cilt biraz durağan ilerledi. Aksiyon artmaya başladıkça bendeki okuma isteği de artmaya başladı.

Bir de animesi var. Devam etmek veya etmemek konusunda çok kararsızım. Bir kitabı okumadan dizisini veya filmini izliyorsam, kitaba karşı olan ilgimi kaybediyorum. Burada aynı durumu yaşamamak için tüm merakıma rağmen beklemedeyim. 6 cilt bittikten sonra devamını okumak istersem animesi biraz daha beklemek zorunda kalacak.

Bu manga serisi sayesinde Gerekli Şeyler Yayıncılık yakın takibimde ve bu rengarenk dünyayı sevdim ben. Kısa boşlukları değerlendirmek için güzel oldu. Üstelik bir sonraki seri için bir çok öneride aldım ve bu önerilerden biriyle devam etmeyi düşünüyorum.

Yeni bir kitapta görüşmek üzere...