İzmir'in en turisttik yerlerinden biri olan Selçuk Efes en çok gitmek istediğim yerlerden biriydi ve bu yaz gitmeyi başardım sonunda. Bir çok kitaba, hikayeye konu olmuştur bu şehir. Bende hakkında çok şey okumuşumdur. Merakımda asıl buradan geliyor galiba. Bambaşka bir dünya orası, kesinlikle görülmeye değer. Artemis Tapınağı, Celsus Kütüphanesi, Meryem Ana Evi, Yedi Uyurlar, Şirince ve sayamadığım daha bir çoğu. Benim ise en çok ilgimi çeken, beni en çok heyecanlandıran yerlerden biri Celsus Kütüphanesi oldu ve bu kütüphaneye yer vermesem olmazdı.















Kütüphanenin girişinde yer alan kadın heykelleri ise Celsus'un kişiliğini temsil ediyor. Akıl, Erdem, İlim ve Kader adındaki dört kadın heykeli kütüphanenin girişlerinde yer alıyor ve merdivenlerin yanlarında Latince ve Yunanca Celsus'un yaşamını anlatan yazılar bulunuyor. Bu heykellerin orjinalleri şu anda Viyana Müzesinde sergileniyormuş ne yazık ki. Celsus'un heykeli ise İstanbul Arkeoloji Müzesinde sergileniyor.












21 metre gibi küçük bir alan üzerine kurulmuş olmasına rağmen ihtişamlı bir görünüme sahip Celsus Kütüphanesi. Ön cepesinden bakıldığında iki katlı gibi gözükse de yapılan kazı çalışmaları aslında üç katlı olduğunu gösteriyor. Kitaplar ve rulolar halindeki el yazmaları ise yıllarca üst kattaki dolap nişlerinde saklanmaktaymış.
Bir şehrin en güzel yerlerinden birinde, en görkemli yapılarından birinin bir kütüphane olması çok etkileyici bence. Medeniyet, medeniyet dediğimiz bu olsa gerek bence.

Nobel Edebiyat Ödüllü, İngiliz yazar William Golding tarafından 1954 yılında kaleme alınan Sineklerin Tanrısı, anlatmak istedikleriyle günümüzde Edebiyat Tarihinin önemli eserlerinden biri olarak kabul ediliyor. Döneminde ise bir çok yayınevi tarafından reddedilen kitaplardan. Yirmiye yakın yayınevi sadece zaman kaybı olarak görmüş bu kitabı. İlk basıldığında da çok ilgi görmemiş. Bir süre sonra bir anda okunma oranları artmış. William Golding tarafından ilk kaleme alındığında III. Dünya Savaşı'nın uzun uzun anlatıldığı bir bölüm yer alıyormuş. O haliyle basımına izin verilmemesi nedeniyle yazar tarafından ilk bölüm çıkartılmış ve Sineklerin Tanrısı günümüzde okuduğumuz halini almış.
1954 yılınca yayınlanan Sineklerin Tanrısı, II. Dünya Savaşı'nın etkisi altında kaleme alınıyor. O dönemde yaşanan katliamlar William Golding'i de düşündürmüş olmalı ki, bir atom savaşı sırasında, ıssız bir adaya düşmüş çocuklar üzerinden düşüncelerini aktarmayı seçiyor.

SİNEKLERİN TANRISI KONUSU
Sineklerin Tanrısı, III. Dünya Savaşı sırasında güvenli bölgeye götürülmek istenen çocukların olduğu bir uçağın saldırıya uğraması ve uçağın ıssız bir adaya düşmesiyle başlıyor. 6 ile 12 yaş aralığındaki çocukların kurmaya çalıştıkları düzen içerisinde hayatta kalma mücadeleleri de böylece başlıyor.

Bu çocuklar ilk başta koydukları kurallar çerçevesinde bir düzen kurmayı deneseler de, zaman içerisinde yetişkinlere yakıştırılabilecek bir çaba ile adaya bir kaos hakim olur. Ralph ve Jack iyiliğin ve kötülüğün temsilcisi oluverirler ve ikisinden birinin adada söz sahibi olması gerekir. Bu güç kavgası yavaş yavaş farklı bir hal almaya başlar ve insanın doğası gereği, ilkel dürtülerine yenik düşen çocuklar her geçen gün vahşileşirler. Adada kurulan düzeni yok ederek, zaman içerisinde haklının yerine güçlünün yanında olmayı seçerler.

Geldikleri dünyanın uygarlığından uzakta yaşadıkları ve yapacakları her şeyin sorumluluğunu almak zorundadırlar. Yasalar ve kurallar yoktur. Sürekli değişen doğrularıyla açlık, pislik ve korkuyla baş etmeye çalışırken, iyilik ve kötülük arasındaki ayrımı yapamaz hale gelirler.

 Adada hüküm süren savaş, kurtuluşun sonunda da devam edecektir. Üstelik saflıklarını tamamen kaybetmişler, hayatları boyunca asla unutamayacakları anılar edinmişlerdir. Çocuk olma haklarını da böylece kaybederler.

''Ayrı ayrı yaşantıları, ayrı ayrı duyguları olan iki kıta gibiydiler; düzgün bir ilişki kurulamıyordu aralarında.''

''Neyiz biz? İnsan mı? Yoksa hayvan mı? Yoksa vahşiler mi?''

''Her yolu kendin bulmak zorunda olduğun ve çoğu zaman ayağını nereye bastığına dikkat etmen gerektiği böyle bir yerde yaşamanın, onu ne denli bezdirdiğini anlayıvermişti.''

''Yüzlerini gizleyen boyaların, onlara vahşi olmak özgürlüğünü bağışladığını öyle iyi anlıyorlardı ki!''

BENİM YORUMUM
Aslında anlatılmak istenen o kadar basit ki. İnsanların doğası gereği ilken dürtülerine, hastalıklı bir şekilde yenik düşmeleri anlatılıyor. Üstelik uygarlıktan gelen, masum kabul ettiğimiz çocuklar tarafından kötülük ve vahşilik çoğalıyor.

''Belki bir canavar vardır. Belki de o sadece biziz.''

Güç denen şeyin yanlış ellere geçtiğinde sonuçlarını tarihte ve günümüzde bir çok defa görmüşüzdür. Burada ise en masum varlıklar olan çocukların adayı nasıl da bir cehenneme çevirdiklerini okuyoruz. Aç kalmamak uğruna avlanan çocukların giderek öldürmekten zevk alır hale gelmesi şaşırtıcı.

Bu kitap insanlığın içindeki kötülüğün simgesi gibi. Yada gerçek hayatın bir yansıması gibi.Yetişkinlerin hırslarını, öfkelerini, güçlü olma çabalarını görmemek mümkün değil. Günümüzde de savaşan, öldüren, yok eden toplumlar, insanlar yok mu zaten. Yetişkin kelimesinin hakkını veremeyenlere bir göndermedir bana göre.

Bu kitabı okurken şöyle düşünüyorsunuz. Kötülük, doğuştan gelen bir dürtü olabilir mi? Yada sadece bir tercih.

Dikkatle incelenmesi gereken ve her kitaplıkta olması gereken kitaplardan biri olduğunu düşünüyorum bu eserin. Görmezden gelmeyi seçtiğimiz gerçekleri gözler önüne seriyor. Üzerinde düşünülmesi gereken önemli ayrıntıların olduğunu göreceksiniz. Okuması ve anlaması da kolay kitaplardan. Sadece biraz zaman ayırmanız yeterli.

Benim dikkatimi çeken diğer bir ayrıntı ise adada sadece erkek çocukların bulunuyor olmasıydı. Yazarın cinselliği işin içine katarak konuyu dağıtmak istememiş olabileceğini düşündüm ben.

Kitabın sonunda ise kitabın çevirisini yapan Mina Urgar'a ait bir son söz bulunuyor. Bu bölümde özellikle kitabın adına dair açıklamalar yer alıyor. Ayrıca bu bölümde anlatılmak isteneni daha iyi anlayacağınızı düşünüyorum. Bu nedenle Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları baskısını okumanızı öneriyorum.

Son olarak kitap film olarak da iki defa uyarlanmış. Ben izlemeyi düşünüyorum. Sizlerde kitabı okuduktan sonra izlemek istersiniz belki.

Sonuç olarak uygarlık güzel bir şey sanırım. Yada insanlığın olmadığı bir dünya.

Bir diğer yazıda görüşünceye kadar bol okumalı günler. 😍

HAKİKATİN PEŞİNDE SON YOLCU KONUSU
Bir yazarın hayatı ve hikayeleriyle dolu bu kitap. Zamanının az kaldığını öğrenen yazar, son hikayesini yazabilme arzusuyla bir yolculuğa çıkıyor. Geri dönüşünün olmadığını bildiği bu yolculukta, bir trenin içinde, kilitli kapıları hikayeleriyle açmaya çalışıyor. Bazen kendi geçmişini, bazen hayatına giren kişileri sorguluyor yolculuğunda. Her kapının ardında farklı hayatlar, farklı hikayelerle amacına  ve makiniste ulaşmaya çalışıyor.

BENİM YORUMUM
Gerçek dünyayı ve bambaşka bir dünyayı aynı anda yaşıyormuş gibi hissettim ben bu kitabı okurken. Her okuyan kendisinden bir şeyler bulur diye düşünüyorum. Yazarın samimi ve akıcı dili de kendini okutturuyor zaten. Hayal gücüne de hayran kalmamak mümkün değil. Özellikle kitabın baş kahramanı yazar tarafından anlatılan hikayeleri çok sevdim. Bölüm başlıkları da inanılmaz merak uyandırdı bende. İlginç, farklı ve güzel bir kitap okudum.

Bu kitap bana Haluk Şahin tarafından hediye edilmişti. Elime alır almaz okuyup, bitirsem de Kitap Güneşim de yazamamıştım. Bende Kitap Güneşim Instagram hesabında yazdığım şekliyle kısaca paylaşmak istedim. Bu aralar yeni yazarlardan sık sık okuyorum. Buda öyle bir kitap oldu. Güzel de oldu. 😉

Albert Camus'un okuduğum ilk kitabı Yabancı adlı romanıydı. Yabancının etkisiyle okuyacağım ikinci kitabına da karar vermiştim. Okuduğum ikinci kitabı da böylece 1957 Nobel Edebiyat Ödülü alan Veba oldu.

VEBA KONUSU
Veba, Cezayir'deki Oran kentinde başlayan bir veba salgınına karşı yapılan mücadeleyi anlatmaktadır. İlk bölümlerde Oran kenti ve şehirdeki yaşam ayrıntılı bir şekilde anlatılır.

Romanın kahramanı Dr. Bernard Rieux, farelerin sokaklarda ölü bulunmasıyla başlayan hastalığı ilk önce herkes gibi tanımlayamaz. İlk ölüm Dr.Rieux'un kapıcısıyla başlar, ölümler artar ve benzer bulgularla daha sık karşılaşılır. İnsanların hastalanarak ölmeye başlaması hastalığın veba olabileceğini düşündürür. İlk zamanlar kimse bu ismi azına dahi almamaktadır. Salgının adını koymak için uzun bir süre geçer. Dr. Rieux veba ile mücadele edebilmek için ilk olarak vebanın varlığını kabul etmek gerektiğinin bilincindedir. Salgının ciddiyeti anlaşılınca şehir karantina altına alınır ve giriş, çıkışlar kapatılır. Salgına karşı yapılan mücadelenin yetersizdir ve salgın giderek artmaya başlar. Bunun sonucunda mektup yazmak dahi yasaklanır. Enfeksiyon yayılır korkusuyla sadece on beş, yirmi sözcükle sınırlandırılarak telgraf çekmelerine izin veriliyordur.

Rahip Paneloux, verdiği vaazda halkın bu cezayı hak ettiğini, vebanın tanrının, insanlara verdiği bir ceza olduğunu söylemektedir. Halk ise ilk başta veba salgınını geçici bir durum olarak algılayıp kendilerini eğlenceye vurmuştur ancak hastalık ciddileşmeye başlamış, korku ve umutsuzluk sarmıştır her bir yanı. Sağlık kuruluşları yetersiz kalmaya başlar, yetkililer bir çözüm yolu bulmak için ellerinden geleni yaparlar. Şehirden çıkışların tamamen yasaklanmasına rağmen halk kaçmanın bir yolunu aramaya başlamıştır. Ölü sayısı her geçen gün artar. Geceleri dışarı çıkma yasağı getirilir. Toplu olarak kazılan mezarlıklar dahi yetmeyince, ölüleri fırınlarda yakmaya başlarlar.

Aradan bir yıl geçmiştir ancak veba can almaya devam ediyordur. Herkes bu hastalığa alışmış ve kayıtsızlığa kapılmıştır. En sonunda hayatta kalanlar ise en değer verdikleri kişileri kaybetmiştir. Bazıları çocuklarını, bazıları eşlerini, bazıları ailesini ve akrabalarını. Tüm bunlara rağmen Veba insanları birleştirir. Sonra bir gün veba sona erer.

''...ağustosun ortasında, veba her şeyin üstüne çökmüştü. Böylece bireysel yazgı diye bir şey artık yoktu; veba ve herkesin paylaştığı duygulardan oluşmuş toplumsal bir tarih vardı. En önemli duygu ayrılık ve sürgündü, bir de bu duyguların içerdiği korku ve başkaldırı.''

''Dünyadaki kötülük neredeyse her zaman cehaletten kaynaklanır ve aydınlatılmamışsa, iyi niyet de kötülük kadar zarar verebilir.''

''AMA ile VE arasında gerektiğinde kolayca bir seçim yapabilirsiniz. VE ile SONRA arasında bir seçim yapmak daha zordur. SONRA ile ARDINDAN'a gelince iş daha güçleşir. Ancak kesin olarak en güç olan, VE'yi kullanmak gerekip gerekmediğine karar vermektir...''

BENİM YORUMUM
Yazar tüm bu süreci okuyucuya tarafsız bir şekilde Dr. Rieux tarafından aktarıyor. Okuyucu ise onun tarafından anlatıldığını kitabın sonunda öğreniyor. Yazarın düşünceleri de aynı şekilde bu karakter üzerinden aktarılmakta. Her karakter için birbirinden çok farklı hayatlar söz konusu ve her karakter ayrıntılı bir şekilde anlatılıyor. Bu karakterlerden bazıları Rambert, Tarrou, Cottard, Rahip Paneloux ve Grand'dır.

Rambert bir gazetecidir ve kısa süreliğine geldiği bu şehirde salgının ortaya çıkması ve şehirden çıkışların kapatılmasıyla Oran'da kalır. Bir an önce şehirden çıkmak ve sevgilisinin yanına gitmek  ister ancak başarılı olamaz. Şehirde kalıp vebayla savaşmak zorundadır. Tarrou kitaptaki en önemli karakterlerden biri. Gözlemlerine ve aldığı notlara romanda ara sıra yer verilir. Bilgili bir karakter olarak çıkıyor karşımıza. Cottard bencil ve veba'nın varlığına sevinen belki tek karakter. Kendi çıkarı için ölen insanları ve vebayı sorun etmiyor. Grand ise yazmak istediği kitap için arayış içinde. Yazmak istediği kitabının ilk cümlesini bulmak için aylardır uğraşıyor. Kitabın sonunda ise istediğini elde ediyor. Bu süreçte sağlık kollarında çalışıyor. Rahip Paneloux verdiği vaazda halkın bu cezayı hak ettiğini, bu salgının tanrının bir lütfu olduğunu söyler sık sık. Kendisi gibi temiz ve günahsız olanlara hiç bir şey olmayacaktır. Yaşayacağı sonu hiç düşünmemiştir.

Bir kabulleniş ve hemen ardından gelen mücadele söz konusu olsa da karanlık bir atmosfer, ölüme mahkum ediliş vardır roman boyunca. Buna rağmen içinde hep bir ümit de barındırıyor. Yazar çaresizlik, özgürlük, mücadele, umutsuzluk, bencillik, adalet, din ve ahlak gibi kavramların toplum üzerinde bıraktığı izlere kişiler aracılığıyla tek tek değinmekte. İnsana özgü olan duyguları ayrıntılarıyla irdeliyor. Aynı zaman da Nazi döneminde Fransa sömürgesi altında olan Cezayir'in direnişinin yazar tarafından bu şekilde sembolize edildiği de söyleniyor. Gerçekten bu şekilde düşünürsek yani sömürgeyi veba'ya benzetmesini çok etkileyici buldum ben.

👉Kitapta küçük bir ayrıntı vardı. Yazarın okuduğum ilk kitabı Yabancıya yapılan gönderme küçük ve güzel bir detaydı. Bende Yabancı adlı kitabı kadar iz bırakır mı bilemiyorum ancak Alber Camus'un düşünceleri ve hayata bakış açısı hakkında daha iyi fikir edinmemi sağladı. Bununla birlikte Yabancı da olduğu gibi dünyanın saçmalığını tekrar tekrar vurgulamayı unutmamıştı.

Veba, zor ancak mutlaka okunması gereken kitaplardan. Herkesin bildiği bir kitap aslında. Ve benim gibi sizde okumaktan korkup, başlayamıyor sanız bir türlü, en kısa zaman da alın ve okuyun derim. Okuması kolay demiyorum. Belki bir çok kitaptan daha uzun sürede ve daha yavaş okuma ihtiyacı duyacaksınız. Ancak sonunda iyi ki okumuşum diyeceğiniz kitaplardan biri olacağını düşünüyorum. Özellikle sorgulamayı seven her okur için tavsiye edebilirim.💙😉

Yakın zaman da okuyacağım haberini verdiğim kitaplardan Serseri Milyoner. Orhan Kemal'in de okuduğum üçüncü kitabı oldu. İlk okuduğum kitabı Evlerden Biri adlı romanıydı. Geçtiğimiz hafta ise Baba Evi adlı kitabını okumuştum.

SERSERİ MİLYONER KONUSU
Nafiz bey, annesi, babası, güzeller güzeli karısı ve küçük kızları Nilüfer'le birlikte yaşamaktadır. Avukat olan Nafiz bey, özellikle karısı ve kızıyla çok ilgili bir adamdır. Tek korkusu ailesini dışarıdan gelecek tehlikelere karşı koruyamamaktır. Bu nedenle kendisi ve ailesini dışarıya karşı tamamen soyutlamış, işi ve evi arasında bir hayat kurmuştur kendisine. İşten kalan tüm zamanını kızıyla geçirmeye başlar. Nilüfer ise babasının korkuları ve kızı için kurduğu hayallerin içerisinde yalnız bir çocukluk geçirir.

Babaannesinin ölümünden sonra dedesi ve Nilüfer iki yakın arkadaş gibi olurlar. Tüm zamanlarını birlikte geçirmeye başlarlar. Bir süre sonra dedesi ölür ve bu durumdan en çok etkilenen Nilüfer olur. Tek arkadaşından da bu şekilde ayrılır.

15 yaşında çok güzel bir genç kız olduğunda, Zerrin adında bir kızla arkadaş olur ve tüm zamanlarını birlikte geçirmeye başlarlar. Zerrin'in amca oğlu Suat eğitimine devam etmek için yanlarına taşınmasıyla Nilüfer'in hayatında da bir çok şey değişmeye başlar. Bir süre sonra birbirlerine aşık olurlar ve gizli gizli görüşmeye başlarlar.

Çocukluğundan bu yana Nilüfer'e aşık olan Serseri Milyoner gözlerinin önünde başlayan bu ilişkiyi bir türlü kabul edemez ve onları ayırmanın bir yolunu bulur. Sonunda Suat İstanbul'a gönderilir. Serseri Milyonerin dayısı Süleyman beyin yanında avukatlık yapan babası ise ailesiyle Süleyman beyin dillere destan köşküne yerleşirler. Bir gün Nafiz bey duruşma çıkışında öldürülür. Annesi babasının ölüm haberine dayanamaz ve akıl hastanesine yatırılır. O günden sonra Nilüfer'in yüzü hiç gülmez. Üstelik zorla Serseri Milyonerle evlendirilmiştir. Suat'ın varlığını ise hiç unutamaz.

''Sevemeyecekti. Ne Ahmet'i, ne de başkasını. Bir gün Ahmet'le adaya giderken vapurda bir an yüreği ağzına geliverdi. Tıpkı tıpkısına Suat'a  benzeyen bir delikanlı, tam karşılarına gelip oturmuştu. Onun gibi sarı saçlı, mavi gözlü bir delikanlı. Tıpkı onun gibi, ama o değildi.''

BENİM YORUMUM
Orhan Kemal'in Serseri Milyoner adlı romanını okurken yeşilçam filmlerinin bıraktığı etkiyi hissettim. Sıcacık bir hikaye okudum. Orhan Kemal'in o kendine özgü dili, sade ve akıcı anlatımı bu romanında da vardı. Nasıl bittiğini anlamadığım bir hikaye okudum.

Bir babanın korkularını, geleceğe dair hayallerini, her şeyden çok korumak istediği o ailesinin nasıl dağıldığını, tüm korkularının tek tek nasıl gerçek olduğunu okudum. Birçok lisan öğrenmesini ve iyi bir avukat olmasını istediği kızının, toplumun dayattığı koşullar sonucunda nasıl da paraya sığındığını okudum. Nasıl bittiğini anlamadığım, güzel bir hikaye okumakla birlikte ümitsizliğe de kapılmadım değil.

Orhan Kemal bundan önce okuduğum kitaplarında yoksulluğu, açlığı ve bunun insanlar üzerindeki etkilerini anlatıyordu. Açlıkla, yoksullukla gelen felaketleri, acıları vurguluyordu. Bu kitabında ise tam tersi bir durum var. Kısmen varlıklı bir ailede büyümüş bir kadın Nilüfer, üstelik çok varlıklı bir ailenin tek varisiyle evleniyor. Etrafındaki insanların imrenerek baktığı, tüm genç kızların olmak istediği yerde. Buna rağmen tek bir an dahi mutlu değil. Üstelik mutsuzluğunu saklamıyor da. Kimseler sebebini bilmese de, herkes farkında. Mutsuz olması için öyle çok nedeni var ki. Kaybettiği ailesi, kavuşmak istediği sevgilisi Suat, hiç bir zaman sevemediği kocası.
Bu nedenle belki farklı bir gözle okudum bu kitabını. Yoksullukla, açlıkla gelen mutsuzluk ve parayla, lüksle, güçle gelen mutsuzluk.

Orhan Kemal'in 1957 yılında yazdığı Serseri Milyoner, 192 sayfa ve bendeki baskısı Epsilon yayınlarına aitti. Epsilon yayınlarına ait baskısını sevdiğimi söyleyemem. Yapılan yazım hatalarını fark etmemek mümkün değildi. Mesela o hatalardan biri de arka kapakta yapılmıştı. 👀
Bu kitabı okuduktan ve yazmaya başladıktan sonra kitap hakkında kimler ne demiş, kimler ne yazmış diye merak ettim ve küçük bir araştırma yapmak istedim. (Özellikle diğer blogların ne yazdığını merak ettim aslında.) Her neyse bir çoğumuzun yaptığı bir şey. Ama bu kitap hakkında neredeyse hiç bir şey bulamadım ben. Sonuçta Orhan Kemal'den bahsediyoruz. Böyle sayfa sayfa yayın çıkar karşıma diye bekliyordum.
Benim okurken inanılmaz keyif aldığım, etkisinden uzun süre kurtulamayacağım bir kitaptı oysaki 😊 Sorun bende mi yani şimdi anlamadım.
Ama buradaki kitap blogları bence bu kitabı alır, okur ve yorumlarını da bizle paylaşır diye düşünüyorum.😊 Alamasa dahi bir kütüphanenin önünden geçerken içeri dalıverir ve yinede okurlar. Bende sorun bende mi öğrenmiş olurum. 😉

Kutudaki Son Kibrit Çöpü Konusu
Emrah, anne ve babasının tek çocuğu olarak dünyaya geliyor ve amcasının erken ölümüne kadar normal bir çocukluk geçiriyor. Amcasının ölümünden sonra babası bu olaydan çok etkileniyor. Yüzü asla eskisi gibi gülmüyor. Oğlunun da sonunun kardeşi gibi olmasını istemiyor. En küçük hatalarında dahi oğlunu döverek cezalandırmayı seçiyor. Emrah çocukluğunu çalışarak geçirmek zorunda kalıyor. Babası oğlunun asla boş boş gezerek zamanını geçirmesine izin vermiyor. Böylece kardeşi gibi serseri olmaz ve onun gibi erkenden ölmez sanıyor.

Ancak hiç bir şey babasının umduğu gibi olmuyor. Bu baskı ve şiddet Emrah'ı daha hırçın bir çocuk haline getiriyor. Küçük bir çocukken uğradığı taciz ve sonra hayatına bir şekilde giren kadınlar hata üzerine hata yapmasına neden oluyor.

''Günahla tanıştığımda ergenlik döneminde bile değildim. Ellerimi günaha uzattığımda daha sevap ve günah defterim bile açılmamıştı. Ben ergenliği bekleyemeden günah defterimi kendim satın almış ve yazmaya başlamıştım. Belki de onu çalmıştım.''

Bahar'a aşık oluyor. Bambaşka biri olmaya hazır olduğu sırada olaylar öyle bir hal alıyor ki Bahar ve Emrah kendi hayat şartları içerisinde bir türlü bir araya gelemiyorlar. Emrah bir kere daha çok geç kaldığını anlıyor. Bir yandan da hayat devam ediyor.

''Sen ne kadar çabalarsan çabala, geç kalmayı affetmiyordu. Sen istediğin kadar mücadele et. Doğru zamanda, doğru yerde olmadığın zaman hayat sana tokadını vuruyor.'' 

Benim Yorumum
Kitaba güzel bir başlangıç yaptım ancak Bahar'ın hayatına girdiği bölümlere kadar biraz zor ilerledim. Bunun nedeninin çocukluğunda uğradığı cinsel taciz olayıyla başlayarak, okuldaki kız arkadaşlarıyla ve hatta evli bayanlarla girdiği ilişkilerin arka arkaya ayrıntılı bir şekilde anlatılmasından kaynaklandığını düşünüyorum. Bu aşamada Emrah'ın duygularını odaklanarak okunmalı. Altında yatan nedenler iyi gözlemlenmeli. Bahar'ın hayatına girmesinden sonra hayatında, düşüncelerinde ve değerlerindeki değişikliklerin okunmaya değer olduğunu göreceksiniz.

Emrah'a bazen kızdım bazen hak verdim. Zamanın onu nasıl olgunlaştırdığını bu satırlarda tek tek okudum. İsyanı, öfkesi, nefreti, aşkı görülmeyecek gibi değildi ancak kimse görmedi. Gururundan, o dimdik duruşundan en zor anlarda dahi vazgeçmedi. Hatalarından kaçmak yerine, yaptığı hataların bedelini tek tek ödedi.

Yazarın geçmişini böyle dürüstçe, samimi ve tüm açıklığı ile yazabilmesi tek başına dahi etkileyici.
Kitabın biraz küfür içerdiğini söylemeliyim. Beni rahatsız etmedi. Tam aksine bana daha samimi geldi dili. Rahatsız edici boyutlarda olmasa da, yazarın bazı bölümlerde kendini tekrarladığını düşünüyorum.

Son olarak kitap ve kapak tasarımını beğendim ben. Ayrıca kitabın ismi ve arka kapak yazısını ilk okuduğumda etkileyici bulmuştum. Kitabı okuduktan sonra da aynı düşüncedeyim.

Kutudaki Son Kibrit Çöpü, Kasım 2016 yılında Dokuz Yayınları tarafından yayınlandı ve ikinci kitabı da kısa süre içerisinde çıkacak gibi gözüküyor. Buraya kadar okuduysanız ve konusu da ilginizi çektiyse keyifli okumalar.

Orhan Kemal'ın okuduğum ilk kitabı Evlerden Biri adlı romanıydı. Bu kez Küçük Adamın Romanı serisinin ilki olan Baba Evi'ni okuma fırsatı buldum. Serinin devamını Avare Yılları ve Cemile adlı  kitapları oluşturuyor. Bu kitabından sonra okuyacağım kitap büyük ihtimalle Serseri Milyoner adlı kitabı olacak ve sonra tekrar Küçük Adamın Romanı serisine devam edeceğim. Birbirinden bağımsız olarak da okunabileceği gibi yorumlar okusam da sırasıyla okumak tercihin gibi gözüküyor.

BABA EVİ KONUSU
Adını öğrenemediğimiz baş karakter Balkan göçmeni büyük bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geliyor. Doğduğu yıl babası Çanakkale Savaşında olduğu için dedesi bir oğlunun olduğunu telgrafla bildiriyor.

''Ben de dehr'in sitemin çekmeğe geldim dehr'e!''

Büyük bir evde kalabalık bir ailede geçiyor çocukluğunun bir dönemi. Babasının baskıcı yapısı, dayakla sağlamaya çalıştığı otoritesi olmasa her şey yolunda. Kendisi gibi başarılı bir okul hayatı olsun istiyor oğlunun. Küçük yaşta gösterdiği başarıların aynısını oğlundan da bekliyor.
Böyle geçen günlerin ardından yaşadıkları şehir düşman işgaline uğruyor. İç Anadolu'ya doğru yola çıkıyorlar ve Konya'ya yerleşiyorlar. Babası Kurtuluş Savaşına katılmak için şehirden ayrılıyor. Kardeşleri ve annesiyle, babasının yokluğunu fırsat bildikleri daha rahat bir dönem başlıyor.
Eski bir öğretmen olan annesi, babasının tam tersi bir karaktere sahip. Herkesle iyi anlaşan, kimseye yukarıdan bakmayan kişiliği ile herkes tarafından sevilen biri.

''Onun varlığında bana evimin dağılmamasını temin eden bir tılsım var gibi geliyor. Onu sevmediğim, ondan korktuğum, ondan süratle uzaklaşıp kurtulmak için can attığım halde, onu gene de, sırtımı dayadığım bir ağaç, yahut uçurumun kenarında sıkı sıkıya tutunduğum sağlam bir meşe dalı kadar kuvvetli buluyorum.''

Bir süre sonra yolları bir şekilde Adana'ya düşüyor ve baş karakterin en mutlu günleri de burada geçiyor. Cumhuriyetin kurulmasıyla baba Atatürk'ü hedef alan faaliyetlerde bulunuyor. Bu nedenle ülkeyi terk etmek zorunda kalıyor. Beyrut'a yerleşiyor. Kısa süre sonra ailesini de yanına alıyor. Farklı bir dil, bambaşka bir kültür içerisinde yaşam mücadeleleri bu şekilde başlamış oluyor.
Baba Avukatlık olan mesleğini yerine getirmek istiyor. Ancak kanunlar bunu izin vermiyor. Ellerinde kalan son parayla bir Lokanta açıyorlar ve Kardeşi Niyazi ile burada çalışmaya başlıyorlar. Bir süre sonra lokantada işler yolunda gitmiyor ve batırıyorlar.

''Gözlerim ayakkabılarıma kaydı, yanları patlamıştı. Bu tür postalları olan birinin hiçbir kızı sevmeye hakkı olmayacağını düşündüm.''

Babasının üzerindeki baskısı ise halen devam ediyor. Üstelik artık işsiz ve bir mülteci olarak iş bulmak çok daha zor. Bir yandan vatanına geri dönmek istiyor. Diğer yandan geçim sıkıntısı içinde fakirlik ve açlıkla boğuşuyorlar.
Babasını bir şekilde ikna ediyor. Vatanına ailesini arkasında bırakarak geri dönüyor. Baba baskısından kurtulmuş ve kendi kararları doğrultusunda hareket edebileceği hayatı da bu şekilde başlıyor.

''Ey açlık! Seni midemde, iliklerimde, kanımın küreyvelerinde duydum. Ve sen, benim iyi, benim şefik ve rahim olan soyum, insan soyu, sen ebedi tokluğu fethedeceksin!''

BENİM YORUMUM
Romanın kahramanı adını vermeden anlatıyor dediğime bakmayın. Bu kitap Orhan Kemal'in kendisi ve çevresindeki insanların hayatını anlattığı serinin ilk kitabı. Kendi hayatından çok ciddi etkiler taşıyor olması çok daha farklı bir gözle, merak içinde okumamın nedeni. Devam kitaplarını da en kısa sürede okumayı düşünüyorum.

 Devam eden milli mücadele yıllarının ardında açlığı, yoksulluğu, Türk insanının acılarını ve özlemlerini anlatıyor Orhan Kemal, Baba Evi adlı romanında. İnsanlığın en büyük sorunlarına değiniyor tek tek. Toplumsal sorunları, aile bağlarını ve eğitimin önemini vurguluyor. Açlığın birey ve aile üzerindeki etkilerini kendine özgü bir dille, sıcacık, sade ve akıcı bir üslupla anlatıyor. Özellikle yaşanılan dönemin kültürel, dini, ekonomik ve sosyal yapısına ışık tutuyor.

''Her şey küçük bir oyundu halbuki...''

Bu gün tam bir aşk kitabıyla geldim. Uzun zamandır bu tür kitaplar okumuyordum. Özellikle biraz dinlenmek, biraz kafa dağıtmak için iyi bir seçim oldu. Nasıl bittiğini de anlamadım.

BENDEKİ SEN KONUSU
Baran bir şirketin yönetici asistanı konumunda çalışmaktadır. İşe girerken patronuna söylediği bir yalan dışında hayatında her şey yolunda gitmektedir. İşe girebilmesi için evli olma şartını nişanlı olduğunu söyleyerek bertaraf etmiştir ancak, patronu nişanlısıyla tanışmak istemektedir. Baran son çareyi oyunculuk ajansından bir kız tutmakta bulur.

Ezgi çocuk esirgeme kurumunda büyümüş kimsesiz bir kızdır. Bir lokantada çalışmakta, iki odalı bir evin zemin katında yaşamaktadır. Zor şartlarda yaşasa da bir evi ve işi olduğu için mutludur. Hikayesi gördüğü bir rüya ve hemen ardından gelen telefonla değişecektir.

Baran ve Ezgi yanlış verilen numaranın sonucunda bir araya gelirler ve yanlışlığı fark ettiklerinde artık çok geç olur. Sadece bir iki haftalık bu sürece katlanmak zorunda kalırlar ancak ilişkileri bu süreç içerisinde büyük bir aşka dönüşebilir.

''Belki...'' diye mırıldandı. ''Bu hayatta en büyük yanlışım sensin ama şu an için en doğru olan da sensiz.''

BENİM YORUMUM
Öncelikle konusu için yazdıklarımın tamamı hikayenin neredeyse ilk sayfalarını oluşturuyor. Baran ve Ezgi'nin ilişkisinin bu kadarla sınırlı olmadığını söylemeliyim. Olaylar ilginç bir şekilde ilerliyor. Bendeki Sen, 371 sayfalık bir kitap olmasına rağmen akıcı  kurgusu ve sıkmayan anlatımıyla kısa sürede bitirilebilecek bir kitap.

 Kitap ve kapak tasarımını ise sevdim. Böyle bir hikaye de böyle bir kapak tasarımı olurdu diye düşünüyorum. Ayrıca arka kapak kitabı yeterince hatta fazlasıyla anlatıyor. Ayrıca kitabın yazı puntosu okumayı kolaylaştırıyor.

Akıcılığına rağmen sıkılıp atladığım bölümler, sayfalarda oldu. Bunun nedeni kitabı çok kısa sürede okumamdan kaynaklanıyor olabilir. Birde başta da söylediğim gibi tür olarak çok alışık olmadığım bir tür olduğundandır belki de.

Son olarak ben kitaba yazar Dilek Taygun hakkına hiç bir şey bilmeden başladım. Bu nedenle çok beklenti içine girmeden elime aldım kitabı. Wattpad de kazandığı başarı sonrası kitapları yayınlanmış ve Bendeki Sen yazarın beşinci kitabıymış. İlk baskısı geçtiğimiz ay, yani Mayıs 2017 tarihinde basılmış olan yeni bir kitap. Alanında başarılı olduğunu düşünüyorum. Bu tarz kitapları sevenlere tavsiye edebilirim.

Benden de bu 😓

Sevgili Okuma Günlüğüm blogun da çok güzel bir yarışma yapıyor. Kendisine gönderdiğimiz fotoğrafları oylamaya soktu ve bende bir fotoğraf göndermiştim. Açık farkla yenilenler arasındayım ama olsun yine de çok eğlenceli ilerliyor.😍 O zaman sizde en çok beğendiğiniz görsele oyunuzu kullanın 😉 

''Bu dünyada insan en güzel, en büyük, en bahtiyar olacak mahluktu. O halde niçin sokakta çıplak çocuklar, aç gezenler, işsiz delikanlılar, titreyen köylüler, yalnız namazlarını ve torunlarını seven ihtiyarlar vardı?''

''İnsan, dedi, aslını unutmamalıdır. Bakın bu çay bile aslının bir göl olduğunu unutmuyor. Suları bir göl suyu gibi ılık ve sessiz. Sanki bir göl gibi sakin, sanki bir göl gibi akmıyor. Tabiat bile aslını unutmuyor, görüyor a! Aslından kendisine bir şeyler saklıyor.!''